Waar de meeuwen schreeuwen

Straat na straat na straat,

een ijlende metastase.

Agglomeraat van huis na huis na huis.

Krom gevelgesteente,

kleurloos verfgebladerte.

Amalgaam van raam na raam na raam.

Kazernes torenhoog,

vreugd  te moede.

Geneigd naar krottigheid,

gezichtloos gezwel

dat grijpt om zich heen.

Mijmerend restant van welstand,
verpauperde glorie van 't gisteren,

Verslonsde dame van stand,

kreunend onder d' eer van weleer.

De zilte geur van 't lelijks mij schoon,

onder 't schijnsel van je vuurtoren

geboortegrond, mijn loeder.

"O'de, mijn loeder" ; © Roel Ghysel