Verdwaald in herinneringen

Que ma mer, moeder de zee.

Dofzwart geïnkt

in de zilt gelooide huidplooien,

getaande stem uit de vergetelheid.

Verschaalde kroegen,

beslapen vrouwen.

Schimmen in de vergeetput van herinnering.

De trossen gekapt,

ruime drift.

Slingerend en stampend,

splenen wiegelied van het zeemansverdriet,

deemstert de matroos

buitengaats.

"Ergens nergens tussen eb en vloed" ; © Roel Ghysel