Jij

Op het ritme van het geruis van de baren

golft speels de zeewind in je haar;

strandt, wit als de branding, in je bles.

Je bronzen huid licht op in de zon;

weerspiegelt de zeebloei

zilvergroen in je ogen.

Langs de blos op je wangen,

gespoord van milde zonnebrand,

zucht in een traan

de koelte van de westerbries.

Het zilt landt op je mond,

nestelt zich in ‘t zandkristal.

Je lippen proeven de smaak van zeewater.

Je adem,

in een zoetwarme golfstroom,

balsemt mijn gelaat.

In jou

vind ik,

als de meeuw deindansend op de schuimkoppen,

de rust van ‘t woelige water.

("Ergens nergens tussen eb en vloed", © Roel Ghysel)